Wandelen

Dag schatten,

Het werd weer eens tijd om wat van ons te laten horen! Omdat we elke dag uittrekken voor nieuwe avonturen, komen we tijd en woorden te kort voor deze blog.
Inmiddels zijn we op dushi Curaçao, daarover straks meer. Eerst een stapje terug naar switie Sranan.

We zijn een ervaring rijker binnen de hiphop cultuur in Paramaribo. Een viertal HBO-V stagiaires haalden ook ons over om met de voetjes van de vloer te gaan. Voornamelijk Bauke had veel bekijks, nog nooit had er een bakra boy mee gedaan aan de les, "respect man". En uitgerekend deze bakra deinsde er niet voor terug om allemaal ingewikkelde toeren uit te halen (geen zorgen, hij leeft nog).

We hebben de afgelopen dagen heel veel door de stad gewandeld, of ons door de taxi af laten zetten bij onder andere Paramaribo Zoo (waar de wilde aapjes gewoon boven op de kooi van de gevangen aapjes gaan zitten om vervolgens hun voer te pikken).
Maar nog veel gaver waren de trips naar het binnenland. Het bezoek aan de Brownsberg, gelegen aan het stuwmeer, was vrij zwaar na een avond stappen in Havanna, dé salsa club van Par'bo (waar Bauke drankjes haalden en bij terugkomst er achter kwam dat Elise reeds ten dans was gevraagd en uitbundig stond te swingen op de dansvloer).

Toch haalde deze trip het niet bij een vierdaagse reis naar de Voltzberg in de diepe binnenlanden van Suriname. Een reis van 5 uur met de bus over bauxietwegen en 3 uur varen, waarbij ten alle tijden gezorgd werd voor koud drinken en muziek. We sliepen op een eiland omringt met heerlijke stroomversnellingen in de rivier en wat een uitzicht!
Met een groep van 6 jonge Nederlanders en één Duits stel van middelbare leeftijd hebben we veel plezier beleefd. De tocht van 3,5 uur heen en 3,5 uur terug wandelen was zwaar, maar werd bijzonder goed beloond door een schitterend uitzicht vanaf de berg. Voor de gene die toevallig een broccoli bij de hand hebben: stel je voor dat je tot aan de horizon dat groene ding ziet met hier en daar een rots, onwaarschijnlijk bijzonder.
En wat waren die stroomversnellingen heerlijk na deze pittige dag.
Alleen het Duitse stel was wat minder te spreken, na wat geklaag over het ontbreken van airco in hun jungle kamer, heeft Bauke geprobeerd de gids wat Duits te leren. Gelukkig was die niet helemaal gek, anders was er wellicht een Derde Wereld oorlog uitgebroken (jullie kennen Bauke, we hoeven niet toe te lichten wat voor Duits dit was).
Gelukkig was er ook een hoop liefde (liefde van Bauke voor de kok Audry, hij heeft gevraagd of ze de komende maanden voor ons wilde koken) maar ook van de lokale gids Hugo. Hugo "is gegroeid in die bos, mijn moeder heeft mij hier gemaakt" en legde met veel passie de medicinale werking uit van de fauna ("zet dit in water, ga het knijpen en drinken, dan plas je de astma uit"). Daarnaast had Hugo zijn (schele) oog laten vallen op Mireille "lady in pink, you are angel van god". Mireille denkt nog na over zijn aanzoek om in de jungle met hem te blijven wonen.

Goed, waar hebben we nog meer gewandeld?
We zijn met Djoga en Ino naar 'Derde Brug' gewandeld met de auto, een recreatie oord waar er werd gezwommen en gebarbecued (vlees in overvloed).
Met de vier stagiaires Robin, Kim, Danique en Arlette hebben we gewandeld in clubs ('wandelen' is in het Surinaams o.a. het equivalent van het Hollandse 'stappen').
We zijn naar Stoneiland geweest, een schiereiland in het Brokopondo stuwmeer, waar de dode boomstammen na 60 jaar nog boven de waterspiegel staan, spookachtig mooi. Overigens hebben we vrij ver moeten wandelen (en dit keer met de voeten) om er te komen, 5 km is vrij zwaar met 36 graden... Gelukkig kregen wij terug een lift van de padvinders gilde! Maar alleen als we een liedje zongen... ;-)

Inmiddels zijn we per vliegtuig naar Curaçao "gewandeld". Een eiland met dorre bomen, en paradijselijke stranden. Wouw.... De combinatie van blauwe zee, schitterende vissen en koraal (net de film Finding Nemo), lekker windje en zon maakt het hier heerlijk. Met de auto crossen we het hele eiland over, om de restaurantjes te vinden met local food: geitenstoof en iguana (soort grote hagedis die naar kip smaakt), beide zijn heerlijk.
We zitten in een gezellig hostel waar er 's avonds genoeg bier/wijn/rum vloeit om de uurtjes voorbij te zien vliegen. Wat er nu op de planning staat is nog een kleine verassing, wellicht naar het slavernijmuseum en de St. Jorisbaai, maar wellicht pakt het anders uit.
Want het gaat vaak zoals de meneer ons bij de zangvogelwestrijd in Suriname ons vertelde:

"Het leven is net een wandeling, je weet niet hoe het loopt "


En daar sluiten we mee af,

Dikke knuffels,

Bauke en Elise